Meiyazhagan

C. Prem Kumar’ın yazıp yönettiği Meiyazhagan, 2024 yılında yayımlanan Tamil dilindeki bir drama filmidir. Arulmozhi Varman – kısaca Arul (Arvind Swamy) – 1996’da Thanjavur’daki atalarının evini kaybettikten sonra ailesiyle birlikte Madras’a taşınmış, geçmişi sessizce geride bırakıp hayatına devam etmiştir. Yirmi iki yıl sonra, kuzeni Bhuvaneshwari’nin (Bhuvana) evlilik törenine katılması için evine çağrılır; katılmak zorundadır, ama tören sonrasında hızla dönmeyi planlamaktadır.

Trenle Thanjavur’a ulaşan Arul, köklerinin bulunduğu topraklara adım attığında duygusal bir heyecana kapılır. Ne var ki, düğün yerinde tanımadığı biri – neşeli, samimi bir akraba – ona “Athaan” (yalın dost, kuzen ya da kardeş) diye seslenir. Arul onu tanıyamadığı için rahatsız olur ama bu kişi inatla onunla birlikte olmak, onu tanımak ister. Bu sıcak ve gürültücü karakteri Karthi canlandırır; Arul’un hayatına unutulmaz bir enerji, samimiyet ve duygusallık getirir.

Akşam boyunca, Arul’un planı – törene gidip hemen çıkmak – bu akşam saatlerinde tamamen değişir. Gecenin ilerleyen saatlerinde, kahramanımız inanılmaz bir biçimde tanımadığı bu kişiye karşı güçlü bir bağ hisseder. Bu kişi, bir dönem Arul’un küçükken kendisine tutuğu bisikletin hâlâ tutulduğunu, hatta kutsal bir değer gibi korunduğunu söyleyince Arul derin bir duygusal sarsıntı yaşar.

Gecenin ilerleyen saatlerinde ve sabaha doğru, akraba ona “Potato” lakabıyla seslenir. Arul’un zihninde anılar canlanır; küçükken verdiği bu lakap, onunla ilgili bir parçayı yeniden canlandırır. Nihayet Arul, akrabasına “Meiyazhagan” diye seslendiğinde (yukarıdaki ismine işaret eden anlamlı sahne), kapı açılır ve duygular doruğa ulaşır.

Film, bu gece boyunca gelişen sohbetler, duygusal yeniden bağlanmalar ve sessiz kabulleniş yolculuğudur. Geri dönüş yolculuğunda Arul, geçmişle yüzleşir; Hema (eş, Devadarshini) ve kızları Jhanvi ile bu duyguların paylaşımını yaşar. Film, başta da belirttiği gibi – soyut bir süreklilikte – evin, geçmişin, kültürün ve sevginin birleştirici gücünü yüceltir.

Film, anlatım tonu olarak sakin, yavaş ve samimi bir yapıya sahiptir; uzun süreli diyaloglar, görüntüler, nostaljik anılar, bisiklet, ev, hayvanlar gibi imgeler aracılığıyla duyguların ve aidiyetin temellendirildiği bir yolculuktur.