Bhool Chuk Maaf

Bhool Chuk Maaf, yönetmenliğini Karan Sharma’nın üstlendiği, romantik komedi–fantastik türünde bir Hint filmi. Başrollerinde Rajkummar Rao’nun canlandırdığı Ranjan Tiwari ve Wamiqa Gabbi’nin canlandırdığı Titli Mishra yer alıyor. Hikâye, Banaras (Varanasi) şehrinde geçer; Ranjan, sevdiği kız Titli ile evlenebilmek için devlet memuru olmak zorundadır. Titli’nin babası Brijmohan, bir şart koşar: Evlilik için Ranjan’ın hükümet işi bulması gerekir.

Ranjan bu şartı yerine getirmek için yozlaşmış bir aracı olan Bhagwan Das (Sanjay Mishra) aracılığıyla rüşvet ödeyerek bu makamı elde eder. Ancak “haldi” töreni sırasında, düğünden bir gün önce yaşanan kutlamadan sonra Ranjan kendini sürekli olarak aynı gün, 29. gün içinde tekrar tekrar uyanırken bulur. Zaman döngüsüne hapsolmuştur ve gün 30. güne, yani nikâh gününe hiçbir şekilde geçmemektedir.

Ranjan, zaman döngüsündeki bu sıkışmış hâlin dini bir sebeple olduğunu fark eder — evlenebilmek için tanrılara verdiği bir “iyi iş” yeminini yerine getirmemiştir. O günden itibaren, bu yeminini tamamlamaya yoğunlaşır; insanlara yardım etmeye, hatasını affettirmeye çalışır, ancak çabaları sonuç vermez.

Günler bu şekilde tekrarlanmaya devam ederken, Ranjan intihar etmeye kadar ulaşır, tam bu sırada Hamid Ansari adlı, işsiz ve umutsuz gençle karşılaşır. Ansari de kendini boğazda öldürmeye çalışmaktadır. Ranjan onu kurtarır ve onun da aslında kendi devlete ait işi hak eden aday olduğunu keşfeder, çünkü o gerçek ek on beşinci kişidir . Bu gerçeği öğrendiğinde vicdan azabı çeken Ranjan, işini Ansari’ye vermeye karar verir, bu fedakârlık, zaman döngüsünü kırar.

Ertesi gün geceyarısı 30. güne uyanan Ranjan, bu kez haldi töreni yerine nikâh sabahıdır. Ailesine ve Titli’ye istifa ettiğini açıklayan Ranjan, yoğun eleştirilerle karşılaşır. Aile ve çevre şaşkındır; Titli bu karardan dolayı kızgındır; ancak Bhagwan Das, Ranjan’ın yaptığı fedakârlığın insanlık adına örnek olduğunu anlatan etkileyici bir konuşma yapar. Aile ve Titli bu açıklamayı kabul eder, düğün gerçekleşir ve hikâye romantik bir final yapar.

Filmin güçlü yönlerinden biri Banaras’ın renkli atmosferi ve geniş oyuncu kadrosu, Seema Pahwa (anne), Raghubir Yadav (baba), Sanjay Mishra (araştırıcı) gibi isimlerle, bu karakterler sahnelere otantik bir hava katmaktadır. Rajkummar Rao ve Wamiqa Gabbi’nin uyumu, hikâyenin zorluklarına rağmen izleyiciyi ekranda tutmayı başarıyor.

Ancak, eleştirmenler filmin senaryo yapısının zaman zaman dağınık olduğunu, zaman döngüsü ve sosyal tema arasında dengesiz geçişler yaşandığını ve filmin komedi ile dramatik tonları arasında gidip geldiğini belirtiyor . NDTV’den Saibal Chatterjee, zaman döngüsü temasının tutarlı bir mantıksal bağlamda işlenmediğini söylerken. Hindustan Times da ilk yarının yavaş ilerlediğini ve film boyunca ton dengesizliği olduğunu eleştiriyor.

Rotten Tomatoes, ortalama bir 30 % “Tomatometer” puanı veren film için “promising premise” (umut vaat eden fikir) ama zayıf işleme başlığı atıyor . Buna karşın izleyici tepkileri hayli olumlu; X sosyal medyasında “lighthearted, feel‑good tone” (hafif ve iyi hissettiren ruh hali) övgüsü alırken, gişede de toparlayarak 54 ₹ crore’nin üzerine çıkmış, olumlu ağızdan ağıza yayılmayla ikinci haftasında ivme kazanmıştır.

Özetle Bhool Chuk Maaf, sevimli bir aşk hikâyesi eşliğinde fantastik bir zaman döngüsü fikriyle Türkiye’de yeni örneklerle zenginleşen zaman-döngülü türüne Hindistan’dan renkli ve duygusal bir katkı. Filmin toplumsal mesajları, karakter gelişimi ve Varanasi atmosferi öne çıkarken, senaryodaki dengesizlikler, ton çatışmaları ve tahmine açık yapısı bazen anlatıyı zayıflatabiliyor. Ancak, fedakârlık ve aşk temalarıyla harmanlanmış içten dokunuşlarıyla izlenebilir bir romantik duygu-vakası olarak öne çıkıyor.