Jolly LLB

Jolly LLB, Hindistan hukuk sisteminin yapısal aksaklıklarını ve sınıfsal eşitsizlikleri keskin bir dille ele alan, satirik tonlu bir mahkeme draması olarak konumlanır. Film, mütevazı bir geçmişe sahip, kariyerinde çıkış arayan avukat Jagdish Tyagi’nin (nam-ı diğer Jolly) kişisel yolculuğunu merkezine alır. Jolly, Delhi’ye taşınarak profesyonel hayatta tutunmak isteyen, ancak yeterli referans ve sermayesi olmayan bir hukukçudur. Başlangıçta fırsat kollayan, pragmatik ve sonuç odaklı bir karakter olarak konumlanır; etik kaygılardan ziyade popülerlik ve gelir odaklı hamleler yapar.

Filmde kırılma noktası, varlıklı bir sanığın sorumsuzca kullandığı güç nedeniyle gerçekleşen bir trafik kazası davasının kapatılmasıyla ortaya çıkar. Kamuoyunda tepki çeken bu dosyayı tekrar açarak sahneye çıkmayı hedefleyen Jolly, davayı kendi kariyerini parlatmak için bir kaldıraç olarak görür. Ancak süreç ilerledikçe, adalet kavramı ile kişisel çıkarı arasındaki çizgi bulanıklaşır. Jolly’nin dönüşümü tam da bu çatışmada şekillenir.

Karşı tarafta, ülkenin elit kesimiyle yakın ilişkileri bulunan, yüksek profilli bir avukat olan Rajpal yer alır. Rajpal’ın temsil ettiği taraf, paranın ve nüfuzun yargı mekanizmasını nasıl manipüle edebildiğini görünür kılar. Mahkeme süreçleri ilerledikçe, Jolly’nin karşısına çıkarılan baskılar, tehditler ve etik dışı müdahaleler, sistem içi yolsuzluğun ölçeğini açıkça ortaya koyar. Bu noktada film, “hukukun üstünlüğü” söyleminin pratikte nasıl aşındığını analitik bir tonla işleyerek güçlü bir yapısal eleştiriye dönüşür.

Jolly’nin mücadelesi yalnızca güçlü bir avukatla rekabet etmek değildir; aynı zamanda kendi geçmişi, özgüveni ve etik sınırlarıyla yüzleşmesidir. Başlangıçta popülerlik ve maddi kazanç için hareket eden Jolly, mağdurların yaşadıklarını gördükçe kararlılığını artırır. Böylece film, karakterin içsel dönüşümünü operasyonel bir büyüme süreci gibi işler: yetkinlik kazanımı, etik pozisyon alma ve toplumsal sorumluluk bilinci geliştirme.

Mahkeme sahneleri, yoğun tempo ve stratejik hamlelerle ilerler. Hakim Tripathi–filmin en keskin karakterlerinden biri–yargıdaki çaresizliği ve bürokratik yükü temsil eden, fakat vicdanı hâlâ canlı olan bir figürdür. Onun üzerinden sistemin hem işleyiş zorlukları hem de umudun tamamen yok olmadığı mesajı işlenir.

Finale yaklaşırken Jolly, hukuki olarak zayıf olsa da stratejik olarak doğru hamlelerle davayı sistematik bir doğruluk zeminine taşır. Tanıkların baskı altında değiştirilmiş ifadelerini ortaya çıkarır, belgelerdeki tutarsızlıkları çözümler ve dosyanın yeniden şekillenmesini sağlar. Bu süreç, bir avukatın “sahada” nasıl çarpıştığını gerçekçi bir perspektifle anlatır.

Sonuç bölümünde film, adaletin gecikse de sağlanabileceği mesajını verir; ancak bunu romantik değil, pragmatik bir tonda sunar. Jolly’nin dönüşümü ise tek bir davanın değil, sistemle yüzleşmenin doğurduğu profesyonel olgunlaşmanın sonucudur. Film, hukuk sistemi üzerine güçlü ve uzun vadeli etkisi olan bir toplumsal eleştiri olarak kapanır.