Moonwalk

Moonwalk, Vinod A. K.’nin ilk yönettiklerinden biri olan, 2025 yapımı Malayam dili bir gençlik-dans drama filmidir. Film, 1980’lerin sonlarına doğru, Kerala’nın Thiruvananthapuram (Trivandrum) kenar mahallelerinde yaşayan bir grup lise çağındaki gencin yaşamlarına odaklanıyor. Gençler, bir tapınak festivalinde izledikleri bir breakdance grubundan güçlü bir şekilde etkilenirler ve bu büyülü dans dünyasına adım atmaya karar verirler.

Ana karakter Jake (Anunath), sorunsuz bir evden gelen lider figürüdür; babası evde olup ev işlerine zaman ayırırken annesi yurt dışında çalışmaktadır. Karşıt olarak Sura (Sibi Kuttappan), maddi zorluklarla mücadele eden bir aileye destek olmaya çalışan gençtir. Aralarında Arun, Varun, Shibu, Shaji ve Sudeep gibi karakterler de vardır; bunlar birlikte “Moonwalkers” adlı dans grubunu oluştururlar ve Michael Jackson’ın dans stilini benzer kadın repliklerinden ziyade kendi benzersiz tarzlarını yaratmaya yönelirler.

Film, 1980’lerin nostaljik atmosferini güçlü mimari detaylar, retro kostümler ve analog dokularla başarıyla yansıtır. Bu grup, dans tutkularının peşinden gitmek isterken ailelerin baskısı, toplumsal önyargılar ve polisle karşılaşmalar gibi gerçekçi engellerle yüzleşir—bazen sırf görünüşleri yüzünden ön yargıya maruz kalırlar.

Dans şimdiye kadar sadece bir tutku olarak başlarken, film ilerledikçe bu tutku kimlik, dayanışma ve özgüvenin bir simgesine dönüşür. Ayrıca, gençler arasında gelişen bir arkadaşlık ve Jake ile Frida (Sanjana Doss) arasında tatlı bir yakınlaşma da alt metin olarak işlenir.

Filmin doruk noktasında, grup büyük bir sahne yarışmasına çıkar ve sonunda içlərini titreten, coşkulu bir final dansıyla enerjilerini izleyiciye aktarıp filmi tatlı bir doruğa taşır. Prashant Pillai’nin müzikleri, retro ritimlerle dolu bir atmosfer yaratırken, Ansar Shah’ın sinematografisi ve Deepu Joseph–Kiran Das’ın kurgusu dansın ritmiyle akıcı bir uyum içindedir.

Film, geleneksel bir “underdog” (mazlum) öyküsünden ziyade, dostluğun, gençlik enerjisinin ve kendini ifade etme arzusunun samimi bir kutlamasıdır. Eleştirmenler bu yapıya olabilecek birkaç klişe unsur ve bazen yersiz diyalog eleştirisi getirse de (örneğin aşırı yerel konuşma kalıpları), genel olarak film sıcak, samimi ve izleyende içten duygular uyandıran bir etki bırakıyor.