Roopanthara

“Roopanthara”, Mithilesh Edavalath’ın yazıp yönettiği ve Raj B. Shetty’nin diyaloglarını katkıda bulunduğu 2024 yapımı bir Kannada antoloji-dram filmidir. Film, 26 Temmuz 2024 tarihinde vizyona girmiş ve eleştirmenler tarafından özgün senaryosu ve güçlü oyunculuk performanslarıyla övülmüştür.

Film, distopik bir gelecekte geçer. Temiz hava ve suyun kıt olduğu bu karanlık evrende, silahlı kişilerce esir alınan yaşlı bir adam, hayatını kurtarmak için dört farklı hikâye anlatmak zorunda kalır. Bu anlatı biçimi, bir nevi “Hayalgücü içinde metaforik kurtuluş” mottosu güder. Filmde dört ayrı ama birbirine ince bağlarla bağlı hikâye yer alır.

Bu dört hikâye “solucan, koza, kelebek” metaforu üzerinden ilerler: Değişim sancılıdır, her karakter ışığa ulaşmak için zorluklardan geçer. Ancak tüm solucanlar kelebeğe dönüşemez; film bu zorlu dönüşümün evrenselliğine vurgu yapar.

Filmin yapısal niteliği “hiper-bağlantılı”dır; yani her öykü başlangıçta bağımsız görünse de ilerledikçe yan hikâyelerle örtüşme – ya da kartopu etkisi – yaratır. Distopik dünya, maske kullanımı, su torbalarının para yerine geçmesi gibi detaylarla rafine biçimde inşa edilmiş; müzik, bazen tamamen sessizlikle harmanlanarak etkileyici bir duygusal yoğunluk yakalanmış.

Raj B. Shetty ve diğer oyuncular (Hanumakka, Somshekhar Bolegaon, Lekha Naidu, Bharath GB) performanslarıyla öne çıkar. Kritiklerin büyük kısmı bu performansları ve filmdeki duygusal yoğunluğu övgüyle değerlendirir. Times of India, 3.5/5 puanla “kusursuz anlatı ve güçlü diyaloglar” diye nitelerken, Deccan Herald “karakterler iyi işleniyor” diyerek olumlu yaklaşmıştır. Eleştirmenler, filmde ulaşılan duygusal derinlikten ve birliktelikten övgüyle söz etse de, bazı bölümlerin “zayıf zaman geçişleri” ve belirsiz kapanışlar içerdiği görüşü de dile getirilir.

Roopanthara, distopik bir gelecek çerçevesi içinde insan dönüşümünü şiirsel biçimde ele alıyor. Dört hikâye, karakter değişimi, umut, toplumsal eleştiri ve içsel çatışma ekseninde ilerliyor. Güçlü oyunculuklar, etkileyici müzik ve senaryo ile birleşince film, duygusal derinlik ve anlatı ustalığı açısından izleyicide kalıcı izler bırakıyor. Bazı hikâyelerin ağırlık dengesi ve son bölümün netliği tartışma konusu olsa da, genel izlenim büyük oranda olumlu.

Sonuç olarak, Roopanthara, metaforik dönüşüm yolculuğunu estetik anlatımla sunan; zamana ve mekâna dair algıyı sorgulatan, duygusal yoğunluğu yüksek bir antoloji-dram örneğidir. Distopik dünya ile insani öykülerin birleşimiyle, “her insan değişebilir mi?” sorusunu gözler önüne serer.