Sister Midnight

Mumbai’nin kaotik dokusunda geçen “Sister Midnight”, Uma adındaki genç bir kadının, düzenli bir evliliğin dayatmalarına karşı içsel ve dışsal bir dönüşüm hikayesini anlatıyor. Uma (Radhika Apte), küçük bir tren yolculuğu sonrası Mumbai’deki minik, kasvetli bir odaya yerleştirilir; bu odada evli olduğu Gopal (Ashok Pathak) ile yaşamak zorundadır.

Başlangıçta sessiz ve tepkisiz bir evlilik portresi çizen film, Uma’nın eve kapanma, aşina olunmayan ev işleri ve Gopal’in sevgisiz tavırlarıyla mücadele etmesini yansıtır. Uma, yemek pişirmeyi öğrenmek için komşusu Sheetal’den yardım alır desek de, mutfağa dair becerilerde başarısızdır.

Ancak, bir akşam düğünde bir sivrisinek tarafından ısırılması – ya da bu, bir dönüşümün başlangıcıdır – Uma’nın fiziksel ve zihinsel değişimini tetikler. Işık, dramatik tarz ve sinematografik görüntülerle karanlık bir fantastik dönüşümü izleriz: vampir benzeri dürtüler, garip halüsinasyonlar, stop-motion kullanılarak canlanan zombi keçiler ve kuşlar, tüm bunlar Uma’nın iç dünyasındaki çöküşü dışa yansıtır.

Film boyunca, Uma’nın yalnızlığı ve kentle ilişkisi giderek daha soyut ve kabusvari bir hal alır. Ofis temizliği yaptığı gece vardiyasında tuhaf meslektaşlarla karşılaşır; bu kişiler, onun “kandaki kötü şeyler” hakkındaki sorularla daha da gizemlileşir. Gündelik hayatın dışına kayan bu dünya, Uma’yı daha da yalnızlaştırır; evde, başkaldırısı ve bilinçaltı dürtüleriyle yüzleşir – keçi başlarını kemiren, saçları dökülen, geceleri dolaşan, hatta kocasına saldıran bir varlığa dönüşür.

Bazı sahnelerde, sembolik ritüeller ve dışarıdan gelen “baba” gibi ruhani karakterlerin müdahaleleriyle Uma’ya iyileşme ya da düzenli bir yaşam vaadi sunulur; ancak bu çabalar, onun dönüşümünü durdurmaz, hatta daha da şiddetlendirir.

Film, karanlığın ve bireysel patlamanın bir sanatsal temsiline dönüşür. Kandhari’nin kare kompozisyonu, Wes Anderson’dan Polanski’ye uzanan etkileyici görsel dil, ve dezoryant eden tempo, filmi türünün ötesine taşır. Radhika Apte’nin fiziksel performansı, minimal diyaloglarla bile sinematik bir karakter inşa etmede başrolü çekici bir şekilde taşır.

Film, Bollywood dışında da yankı bulmuş; Cannes’da (2024) “Directors’ Fortnight” bölümünde gösterimi yapılmış, BAFTA’da “Outstanding Debut” kategorisine aday gösterilmiştir.

Müzikal kullanım filmde ayrıca güçlü bir etki bırakır: Paul Banks tarafından hazırlanan özgün skor veİggy Pop–David Bowie ortak “Sister Midnight” şarkısının cover’ları, film atmosferine ayrı bir katman ekler. Film müziği; Howlin’ Wolf, Motörhead, Buddy Holly, Hint melodileri gibi geniş yelpazede parçalar içerir.

Sonuç olarak, Sister Midnight, tekdüze bir evlilik hikayesinin kara mizah ve sürrealizmle yoğrulmuş, feminizm ve toplumsal baskı eleştirisi dolu, görsel olarak çarpıcı ve türler arası bir deneyim sunar. Uma’nın dönüşümü aşkından değil, reddedilişinden doğan vahşiliğin sanatsal bir yansımasıdır. Film, izleyiciyi rahat bir konumda bırakmayı reddeder; bunun yerine, eleştirel, sürreal ve rahatsız edici ama bir o kadar da güldüren bir seyir deneyimi sunar.